Page 7 - ΑΤΗΕRΟΜΑ_2020_3

7

Στην παρούσα μελέτη αξιολογήθη-
Λιποπρωτεΐνη (α) ASCVD και CHD κίνδυνος κε η σχέση της αρχικής τιμής της
hs-cTnT και του σκορ ασβεστίου με
την εμφάνιση καρδιαγγειακής νό-
ASCVD κίνδυνος: 1,25
CHD κίνδυνος: 1,27 σου σε υγιείς συμμετέχοντες στη
Συνδυαστική δράση μελέτη MESA (Multi-Ethnic Study
of Atherosclerosis)
ASCVD κίνδυνος: 1,43
CHD κίνδυνος: 1,68 Αξιολογήθηκαν δεδομένα από
6.749 άτομα ηλικίας 45 έως 84 ετών.
Σε παρακολούθηση 15ετίας κατα-
Βελτιωμένη διάκριση
Οικογενειακό ιστορικό κινδύνου και γράφηκαν 1.002 περιστατικά καρ-
για CHD επαναταξινόμηση
διαγγειακής νόσου. Συμμετέχοντες
με αυξημένο σκορ ασβεστίου είχαν
κατά 135% μεγαλύτερο κίνδυνο συ-
ASCVD κίνδυνος: 1,17 γκριτικά με αυτούς με μηδενικό σκορ
CHD κίνδυνος: 1,31 ασβεστίου, ενώ αντίστοιχα άτομα με
αυξημένη τροπονίνη Τ (hs-cTnT ≥3
ng/L) είχαν κατά 47% μεγαλύτερο
ΕΙκονΑ 3. Τα αυξημένα επίπεδα Lp(a), το θετικό κληρονομικό ιστορικό και η συνύπαρξη αυξη- κίνδυνο συγκριτικά με αυτούς με
μένων επιπέδων Lp(a) με θετικό κληρονομικό ιστορικό σχετίζονταν ανεξάρτητα με αύξηση του μη-ανιχνεύσιμη τιμή hs-cTnT.
καρδιαγγειακού κινδύνου κατά 17%, 25% και 43%, αντίστοιχα, συγκριτικά με άτομα χωρίς κανέναν Ασθενείς με μη-ανιχνεύσιμη τιμή
από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου. hs-cTnT είχαν παρόμοιο κίνδυνο με
αυτούς που είχαν μηδενικό σκορ
ασβεστίου. Επιμέρους συνδυασμοί των δύο παραμέτρων έδει-
Διαστρωμάτωση καρδιαγγειακού κινδύνου ξαν ότι ασθενείς με χαμηλές τιμές και στις δύο παραμέτρους
βάσει μετρήσεων τροπονίνης και ασβέστωσης βρισκόταν στο χαμηλότερο επίπεδο κινδύνου, υπήρχαν όμως
στεφανιαίων αρτηριών περιπτώσεις όπου η μια παράμετρος ήταν αρνητική και η άλλη
Sandoval Y, Bielinski SJ, Daniels LB, et al. θετική και εμφάνιζαν αυξημένο κίνδυνο συγκριτικά με άτομα με
μηδενικό σκορ ασβεστίου και μη-ανιχνεύσιμη τιμή τροπονίνης Τ.
J Am Coll Cardiol. 2020;76:357-370
 Οι συγγραφείς διαπιστώνουν ότι μη-ανιχνεύσιμη μέτρηση hs-
cTnT αναγνωρίζει ασθενείς με παρόμοιο χαμηλό καρδιαγγειακό
Χαμηλές τιμές καρδιακής τροπονίνης υψηλής ευαισθησίας κίνδυνο όπως το μηδενικό σκορ ασβεστίου και προτείνουν
(hs-cTn), καθώς και το μηδενικό σκορ ασβεστίου στην αξονική συνδυασμό των δύο παραμέτρων για καλύτερη διαστρωμά-
στεφανιογραφία σχετίζονται με χαμηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο. τωση κινδύνου φαινομενικά υγιών ατόμων.

Πληροφορίες για την Εταιρεία μας και τα τεύχη του Αθηρώματος
μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα
http://www.eelia.gr

(συνέχεια από τη σελίδα 2)
a systematic review and meta-analysis of cardiovascular outcome
approves-jardiance-reducecardiovascular-death-adults-type-2-di- trials. Lancet 2018;393:31–9.
abetes 15. Kosiborod M, et al. Lower risk of heart failure and death in patients
10. Mahaffey KW, et al. Canagliflozin for primary and secondary pre- initiated on sodium-glucose cotransporter-2 inhibitors versus oth-
vention of cardiovascular events: results from the CANVAS pro- er glucose-lowering drugs: the CVD-REAL study (Comparative Ef-
gram (Canagliflozin Cardiovascular Assessment Study). Circulation fectiveness of Cardiovascular Outcomes in New Users of Sodium-
2018;137:323–34. Glucose Cotransporter-2 Inhibitors). Circulation 2017;136:249–59.
11. Neal B, et al. Canagliflozin and cardiovascular and renal events in 16. McMurray JJV, et al. Dapagliflozin in patients with heart failure and
type 2 diabetes. N Engl J Med 2017;377:644–57. reduced ejection fraction. N Engl J Med 2019; 381:1995-2008.
12. Wiviott SD, et al. Dapagliflozin and cardiovascular outcomes in type 17. Dekkers CCJ, et al. Effects of the sodium-glucose co-transporter-2
2 diabetes. N Engl J Med 2019;380:347–57. inhibitor dapagliflozin on estimated plasma volume in patients
13. Kato ET, et al. Effect of dapagliflozin on heart failure and mortality with type 2 diabetes. Diabetes Obes Metab 2019.
in type 2 diabetes mellitus. Circulation 2019;139:2528–36. 18. Mudaliar S, et al. Can a shift in fuel energetics explain the benefi-
14. Zelniker TA, et al. SGLT2 inhibitors for primary and secondary pre- cial cardiorenal outcomes in the EMPA-REG OUTCOME study? A uni-
vention of cardiovascular and renal outcomes in type 2 diabetes: fying hypothesis. Diabetes Care 2016;39:1115–22.