Επιμέλεια:Χ. Μιχαλακέας, Καρδιολόγος, Λ. Ραλλίδης, Καθηγητής Καρδιολογίας,
|
||||
Πολυχάπι με ή χωρίς ασπιρίνη στην πρωτογενή καρδιαγγειακή πρόληψη
Η χορήγηση πολυχαπιού με στατίνη, αντιϋπερτασικά φάρμακα και ασπιρίνη έχει προταθεί για την ελάττωση του καρδιαγγειακού κινδύνου σε φαινομενικά υγιή άτομα. Στην παρούσα μελέτη 5.713 άτομα ενδιαμέσου καρδιαγγειακού κινδύνου βάσει του INTERHEART σκορ, τυχαιοποιήθηκαν 2 x 2 σε ημερήσια λήψη πολυχαπιού (που περιέχει σιμβαστατίνη 40 mg, ατενολόλη 100 mg, ραμιπρίλη 10 mg, και υδροχλωροθειαζίδη 25 mg) ή εικονικό φάρμακο και ασπιρίνη 75 mg ή εικονικό φάρμακο σε ημερήσια βάση. Πρωταρχικό τελικό σημείο της ανάλυσης ήταν η εμφάνιση καρδιαγγειακού θανάτου, καρδιακής ανακοπής, εμφράγματος μυοκαρδίου (ΕΜ), ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ), καρδιακής ανεπάρκειας ή επέμβασης επαναγγείωσης. Μετά από διάμεση παρακολούθηση 4,6 ετών τα επίπεδα της LDL-χολ ήταν κατά 19 mg/dL και η συστολική αρτηριακή πίεση κατά 5,8 mmHg χαμηλότερα σε αυτούς που έλαβαν το πολυχάπι έναντι εικονικού φαρμάκου. Αντίστοιχα, το πρωταρχικό τελικό σημείο ήταν κατά 21% λιγότερο συχνό στην ομάδα του πολυχαπιού. Η προσθήκη ασπιρίνης στο πολυχάπι οδήγησε σε 31% ελάττωση του κινδύνου εμφάνισης του πρωταρχικού τελικού σημείου έναντι εικονικού φαρμάκου. Η εμφάνιση ζάλης και υπότασης ήταν συχνότερη στην ομάδα των συμμετεχόντων που έλαβαν το πολυχάπι. Η ασπιρίνη μόνη της σχετίσθηκε με 14% ελάττωση στην εμφάνιση καρδιαγγειακού θανάτου, ΕΜ ή ισχαιμικού ΑΕΕ έναντι εικονικού φαρμάκου. Συμπερασματικά, συνδυασμένη θεραπεία με πολυχάπι και ασπιρίνη σε ασθενείς ενδιαμέσου κινδύνου σχετίζεται με μειωμένη εμφάνιση καρδιαγγειακών επεισοδίων. (Yusuf S, Joseph P, Dans A, et al. N Engl J Med. 2021;384:216-228)
|
Ελάττωση LDL-χολ και καρδιαγγειακά επεισόδια σε ασθενείς με έμφραγμα μυοκαρδίου
Πρόκειται για σουηδική μελέτη παρατήρησης ασθενών με έμφραγμα μυοκαρδίου (EM) με στόχο τη συσχέτιση των μεταβολών της LDL-χολ και της ισχύος της υπολιπιδαιμικής θεραπείας με την πρόγνωση των συμμετεχόντων. Αξιολογήθηκαν δεδομένα από 40.607 ασθενείς με πρόσφατη νοσηλεία λόγω ΕΜ που παρακολουθήθηκαν για 3,8 έτη. Αξιολογήθηκε η μεταβολή των επιπέδων της LDL-χολ από τη νοσηλεία στην 6η και 10η εβδομάδα μετά το επεισόδιο, με την εμφάνιση καρδιαγγειακών επεισοδίων. Η μέση μεταβολή της LDL-χολ ήταν 46 mg/dL. Η σύγκριση των ασθενών στο τεταρτημόριο της μεγαλύτερης ελάττωσης της LDL-χολ (κατά τουλάχιστον 71 mg/dL) με αυτούς που βρίσκονταν στο μικρότερο τεταρτημόριο (ελάττωση LDL-χολ κατά λιγότερο από 14 mg/dL) έδειξε χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων, καρδιαγγειακής θνητότητας (κατά 32%) και συνολικής θνητότητας (κατά 29%). Η επίτευξη ελάττωσης της LDL-χολ κατά ≥50% με χορήγηση υψηλής ισχύος στατίνη κατά την έξοδο των ασθενών από το νοσοκομείο σχετίστηκε με τη χαμηλότερη εμφάνιση καρδιαγγειακών επεισοδίων συγκριτικά με τη χορήγηση χαμηλότερης ισχύος στατίνης. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι έγκαιρη και μεγάλη ελάττωση της LDL-χολ μετά από ΕΜ με χορήγηση υψηλής ισχύος στατίνης σχετίζεται με μείωση της καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνητότητας στον πραγματικό πληθυσμό, εύρημα που υποστηρίζει τα δεδομένα των τυχαιοποιημένων μελετών.
(Schubert J, Lindahl B, Melhus H, et al. Eur Heart J. 2021;42:243-252)
|
|||
Οικογενής υπερχοληστερολαιμία και καρδιαγγειακή νόσος σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα
Πάσχοντες από οικογενή υπερχοληστερολαιμία (Familial hypercholesterolemia, FH) εμφανίζουν αυξημένα επίπεδα LDL-χολ και πρώιμη εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου. Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για μεγαλύτερης ηλικίας άτομα με FH σε σχέση με τη λήψη υπολιπιδαιμικής αγωγής και την εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου. Για την ανάλυση αξιολογήθηκαν δεδομένα από 4.111 άτομα με γνωστό γονότυπο, εκ των οποίων σταχυολογήθηκαν 462 άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών (198 με FH και 264 χωρίς FH). Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες σχετικά με τη λήψη υπολιπιδαιμικής αγωγής, αν και πάσχοντες από FH εμφάνιζαν μεγαλύτερη διάρκεια θεραπείας (από 11ετίας έναντι από 7ετίας για συμμετέχοντες χωρίς FH). Στην ομάδα των πασχόντων από FH υπήρχε μεγαλύτερο ποσοστό προϋπάρχουσας και πρώιμης καρδιαγγειακής νόσου (40,9% και 27,3% έναντι 22,2% και 9%, αντίστοιχα). Το άρρεν φύλο και η καθυστέρηση έναρξης υπολιπιδαιμικής θεραπείας εμφάνιζαν θετική συσχέτιση με την εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου στους πάσχοντες από FH. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι ανάμεσα σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα με υπερλιπιδαιμία, η γενετική διάγνωση FH σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά καρδιαγγειακής νόσου και τονίζουν τη σημασία των μονογονιδιακών διαταραχών του μεταβολισμού των λιπιδίων στην κλινική πορεία των ασθενών, ιδιαίτερα στους άνδρες.
(Coutinho ER, Miname MH, Rocha VZ, et al. Atherosclerosis. 2021;318:32-37) |
Καρδιαγγειακοί θάνατοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας από COVID-19
H πανδημία από COVID-19 επέφερε σημαντικό κόστος στη νοσηρότητα και θνητότητα του πληθυσμού των ΗΠΑ. Εντούτοις, σημειώθηκε μείωση των νοσηλειών για οξέα καρδιαγγειακά επεισόδια, γεγονός που πιθανώς σχετίζεται με απροθυμία των ασθενών να επισκεφθούν νοσοκομεία από το φόβο μετάδοσης του κορωνοϊού ή λόγω σημαντικού φόρτου εργασίας στο σύστημα υγείας. Σε αυτή την πληθυσμιακή μελέτη κοορτής αξιολογήθηκε η πιθανή αύξηση των καρδιαγγειακών θανάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας στις ΗΠΑ. Αξιολογήθηκαν δεδομένα από το εθνικό κέντρο στατιστικών της υγείας από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2020, συγκριτικά με την περίοδο πριν την πανδημία (Ιανουάριος – Μάρτιος 2020). Συνολικά το πρώτο εξάμηνο του 2020 καταγράφηκαν 397.042 θάνατοι καρδιαγγειακής αιτιολογίας, με αύξηση των θανάτων κατά την περίοδο της πανδημίας συγκριτικά με πριν. Συγκριτικά με την αντίστοιχη μεταβολή του 2019, σημειώθηκε αύξηση κατά 11%. Αντίστοιχη αύξηση σημειώθηκε για θανάτους λόγω υπερτασικής νόσου. Στη Νέα Υόρκη σημειώθηκε σημαντική αύξηση των θανάτων από ισχαιμική καρδιοπάθεια και υπερτασική νόσο (αναλογία κινδύνου θανάτου ανά 100.000: 2,39 και 2,64 αντίστοιχα). Συμπερασματικά, σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ διαπιστώνεται αύξηση των θανάτων από ισχαιμική καρδιοπάθεια και υπερτασική νόσο στην πρώτη φάση της πανδημίας από COVID-19, εύρημα που καταδεικνύει το έμμεσο κόστος της πανδημίας σε ασθενείς με καρδιαγγειακή νόσο. |
|||
Μυοπάθεια από στατίνη στον πραγματικό πληθυσμό
Η μελέτη PROSISA είναι μια αναδρομική μελέτη παρατήρησης με στόχο την αξιολόγηση του επιπολασμού της εμφάνισης συμπτωμάτων από το μυϊκό ιστό σε δυσλιπιδαιμικούς ασθενείς που λαμβάνουν στατίνη. Συγκεντρώθηκαν δεδομένα από 6.717 ασθενείς υπό στατίνη από 23 κλινικές λιπιδίων στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας ποσοστό 9,6% των συμμετεχόντων ανέφεραν συμπτώματα από το μυϊκό ιστό. Οι γυναίκες και άτομα με έντονη σωματική δραστηριότητα ανέφεραν συχνότερα παρουσία συμπτωμάτων (κατά 23% και 35%, αντίστοιχα), ενώ η ηλικία ≥65, η παρουσία διαβήτη, η χορήγηση υψηλής ισχύος στατίνης ή άλλης υπολιπιδαιμικής αγωγής σχετίστηκαν με λιγότερο συχνή αναφορά μυϊκών συμπτωμάτων. Ποσοστό 82,8% των συμπτωματικών ασθενών οδηγήθηκε σε διακοπή και/ή επανέναρξη της ίδιας ή άλλης στατίνης, εκ των οποίων σε ποσοστό 38,4% (3% στο συνολικό πληθυσμό) επανεμφάνισε συμπτώματα από τους μυς. Οι συγγραφείς διαπιστώνουν ότι ποσοστό 9,6% ασθενών που λαμβάνουν στατίνη εμφανίζει συμπτώματα από το μυϊκό ιστό, αλλά διακοπή και επανέναρξη στατίνης οδηγεί σε ύφεση των συμπτωμάτων στα 2/3 εξ’αυτών. (Casula M, Gazzotti M, Bonaiti F, et al. J Intern Med. 2020. doi: 10.1111/joim.13219. Online ahead of print) |